W każdym domu znajdują się przedmioty, których obecność w życiu codziennym jest tak oczywista, że czasem zapominamy o ich istnieniu. W codziennym zabieganiu popadamy w taką rutynę i dopiero radykalna zmiana środowiska sugeruje nam, że "czegoś mi tu brakuje". Moja przeprowadzka najpierw do Lublina, a później do Smug była dość rozciągnięta w czasie i swój "dobytek" zwoziłem na raty, za każdym wyjazdem do Rodziców. No cóż... W pewnym momencie zarówno moje jak i Skulimki rzeczy zaczęły zalegać w niezliczonych pudłach i workach poupychanych w najdziwniejszych miejscach naszego "smugowego" wieczne remontowanego przybytku. Nie żeby nam to przeszkadzało.... no dobra - przeszkadzało nam - i to bardzo.
Dopóki każde z nas mieszkało ze swoimi rodzicami ,nie było problemu, bo mieliśmy swoje szafki, półki czy szafy, uogólniając przestrzeń na gromadzenie swoich "dóbr". Aż tu nagle sielanka została przerwana, bo oto zamieszkaliśmy pod jednym wspólnym dachem, każde z własnymi rzeczami i własnymi roszczeniami do "kawałka przestrzeni dla siebie". Po wielu, nazwijmy to "pertraktacjach" doszliśmy do konkluzji iż mamy pewien podstawowy brak w umeblowaniu. Otóż brakowało nam ewidentnie szafy.
Z racji trudnej sytuacji czasowo-finansowej związanej z przygotowaniami do zawarcia przez nas związku małżeńskiego, postanowiliśmy temat odłożyć na spokojniejszy okres po tym jakże ważnym wydarzeniu.
Udało się nam to dość skutecznie, ponieważ załamanie nastąpiło dopiero jesienią po naszym ślubie. Nadszedł oto czas poszukiwania szafy, która jednakowoż nie mogła być zwykłym meblem, bo musiała spełnić wiele wyśrubowanych przez nas i czasami trochę sprzecznych kryteriów.
Kryteria były takie: musiała być stara, względnie tania, drewniana, nie mogła się rozsypywać, mieć duży gabaryt mieszczący w swych wnętrzach ubrania nas obojga, jednocześnie musiała wejść do domu drzwiami i nie zajmować nazbyt dużo miejsca. Z grubsza tyle... :)))) Na pozór nie wykonalne.
Długie to były poszukiwania, bo nasze gusta dotyczące wielu rzeczy często się różnią, co znacząco utrudnia wspólne zakupy. W końcu po długich poszukiwaniach udało nam się podjąć decyzję o zakupie.
Ciekawostką niech będzie to, iż całego mebla przywieźliśmy "własnoautnie", za jednym kursem, samochodem marki VW Golf II i to z tylnimi siedzeniami. (Do dziś zachodzę w głowę jak nam się to udało!!!!!!)
W zasadzie to jesień była w pełni, ale dni były jeszcze słoneczne i wydawało się, że szybko się uporamy z przysposobieniem naszego mebla do użytku. Niestety tak się nie stało i szafa musiała poczekać na ukończenie do okresu między świętami Bożego Narodzenia a Sylwestrem 2010.
(Na deskach i spodzie nogi podpis" Tu Byłem - Szrotówek")
Na wszelki wypadek w drewno wstrzyknęliśmy trochę chemii przed dalsza obróbką.
Szafa po "tuningu"
Detal (Widoczne pozostawione ślady naturalnego zużycia).
Nasza szafa prawie ukończona. Poszukujemy zamka do drzwi i uchwytów do szuflad, ale na to przyjdzie czas. Cały mebel (Szer.150, Gł.60, Wys.220 cm) składany jest na dyble, bez użycia jakichkolwiek wkrętów czy klejów. Jedynie metalowe części zawiasów i zamki przykręcano do dębowych elementów naszego drewnianego "wybawienia".
I tak to się zaczęło... Kiedy w pośpiechu kończyliśmy naszego mebla w nocy poprzedzającej Sylwestra, jednomyślnie stwierdziliśmy (co jak wspomniałem wcześniej, rzadko się zdarza) iż chcielibyśmy się szerzej zająć "dłubaniem" w mebelkach i przywracaniem im nowego odświeżonego lub zupełnie "schodzonego" wyglądu, dostosowanego do naszej koncepcji "Smugowych wnętrz", którą staramy się powoli acz konsekwentnie wdrażać.
Czas pokaże czy nam się uda zrealizować wszystkie nasze pomysły, lecz wiadomo jedno - mamy jeszcze wiele do nauczenia.
